صحنه بینالملل دیروز دو رخداد قابل توجه بوده است از یک سو ریان سلیمان کودک هفت ساله فلسطینی پس از تعقیب نظامیان صهیونیست در کرانه باختری، قلبش از تپش بازمانده و به شهادت رسید. در همین حال در حمله تروریستی به مرکز آموزشی در کابل افغانستان دهها دختر و پسر قتل و عام شدهاند.
این جنایات در حالی صورت گرفته است که نوع واکنشهای جهانی به این مسائل بار دیگر سوالات و ابهامات بسیاری را ایجاد کرده است. طی هفتههای اخیر کشورهای غربی با هوچی گری گسترده رسانهای مدعی حمایت از بشریت بویژه زنان شدهاند و با این ادعا نیز به دخالت در امور سایر کشورها از جمله ایران می پردازند.
این ادعای به ظاهر بشر دوستانه در حالی صورت گرفته است که هیچ کدام از این کشورها و رسانهها سخنی در باب جنایتی که توسط صهیونیستها در فلسطین و تروریستها در افغانستان روی داده نکرده اند. نکته مهم آن است که سران غرب همواره خود را حامی و دوست دائمی صهیونیستها معرفی و تامین کنند تسلیحات و حامی جنایات آنها هستند.
در باب افغانستان نیز جنایت علیه حاضران در یک آزمون توسط گروههای تروریستی همچون داعش صورت گرفته است که رسما تحت حمایت کشورهای غربی قرار دارند و بسیاری از آنها از سوریه و عراق به افغانستان منتقل شدهاند. مروری بر رفتارهای رسانهها و محافل سیاسی غرب نشان میدهد که نگاه آنها به حقوق بشر نه بر اساس اصول و مبانی حقوق بشری بلکه صرفا بر اساس منافع آنها تعریف و اجرا میشود. آنجا که مدعی حقوق بشر بودن زمینه ساز آشوب و بلوا در کشورها شوند آنها ژست حامی بشریت گرفته و اشک تمساح می ریزند تا کشورها را به ویرانه مبدل سازند و آنجا که همچون افغانستان سکوت زمینه ساز این امر شود، راه سکوت و بی تفاوتی را در پیش میگیرند. جالب توجه آنکه برای آنها کشته شدن افراد به منزله مولفهای برای استمرار پیگیری اهداف بحران سازشان است که محور اصلی آن را نیز ایجاد کشورهایی بی ثبات و فروپاشیده تشکیل میدهد.
جالب توجه آنکه آنها در حالی از آشوب حمایت میکنند که در کشور خود کوچکترین اعتراض خشونت آمیزی را نمیپذیرند و سرکوب میکنند و زمانی نیز که حمله تروریستی در آن صورت گیرد برای انتقام گیری جهانی را به خاک و خون میکشند. به هر تقدیر آنچه مسلم است آنکه برای غرب نه کودک ۷ ساله و نه زنان و دختران هیچ ارزش و اهمیتی ندارند و حقوق بشر صرفا ابزار و بهانهای برای آنها جهت سلطه گری و ویران سازی سایر کشورها برای حفظ برتری جهانیشان است.
نویسنده: علی تتماج
این جنایات در حالی صورت گرفته است که نوع واکنشهای جهانی به این مسائل بار دیگر سوالات و ابهامات بسیاری را ایجاد کرده است. طی هفتههای اخیر کشورهای غربی با هوچی گری گسترده رسانهای مدعی حمایت از بشریت بویژه زنان شدهاند و با این ادعا نیز به دخالت در امور سایر کشورها از جمله ایران می پردازند.
این ادعای به ظاهر بشر دوستانه در حالی صورت گرفته است که هیچ کدام از این کشورها و رسانهها سخنی در باب جنایتی که توسط صهیونیستها در فلسطین و تروریستها در افغانستان روی داده نکرده اند. نکته مهم آن است که سران غرب همواره خود را حامی و دوست دائمی صهیونیستها معرفی و تامین کنند تسلیحات و حامی جنایات آنها هستند.
در باب افغانستان نیز جنایت علیه حاضران در یک آزمون توسط گروههای تروریستی همچون داعش صورت گرفته است که رسما تحت حمایت کشورهای غربی قرار دارند و بسیاری از آنها از سوریه و عراق به افغانستان منتقل شدهاند. مروری بر رفتارهای رسانهها و محافل سیاسی غرب نشان میدهد که نگاه آنها به حقوق بشر نه بر اساس اصول و مبانی حقوق بشری بلکه صرفا بر اساس منافع آنها تعریف و اجرا میشود. آنجا که مدعی حقوق بشر بودن زمینه ساز آشوب و بلوا در کشورها شوند آنها ژست حامی بشریت گرفته و اشک تمساح می ریزند تا کشورها را به ویرانه مبدل سازند و آنجا که همچون افغانستان سکوت زمینه ساز این امر شود، راه سکوت و بی تفاوتی را در پیش میگیرند. جالب توجه آنکه برای آنها کشته شدن افراد به منزله مولفهای برای استمرار پیگیری اهداف بحران سازشان است که محور اصلی آن را نیز ایجاد کشورهایی بی ثبات و فروپاشیده تشکیل میدهد.
جالب توجه آنکه آنها در حالی از آشوب حمایت میکنند که در کشور خود کوچکترین اعتراض خشونت آمیزی را نمیپذیرند و سرکوب میکنند و زمانی نیز که حمله تروریستی در آن صورت گیرد برای انتقام گیری جهانی را به خاک و خون میکشند. به هر تقدیر آنچه مسلم است آنکه برای غرب نه کودک ۷ ساله و نه زنان و دختران هیچ ارزش و اهمیتی ندارند و حقوق بشر صرفا ابزار و بهانهای برای آنها جهت سلطه گری و ویران سازی سایر کشورها برای حفظ برتری جهانیشان است.
نویسنده: علی تتماج